Achterstelling van vrouwen, nog steeds een feit anno 2018!
Deze week heeft McKinsey een onderzoek gepresenteerd aan minister Ingrid van Engelshoven over de achterstelling van vrouwen op de arbeidsmarkt. Het onderzoek toont aan dat bij volledige gelijkheid van mannen en vrouwen, Nederlanders samen +32% rijker zouden zijn. De reden van de achterstelling ligt volgens het onderzoek op het vlak van baankeuze van vrouwen en (hardnekkige) opvattingen van de maatschappij. Conclusies die niet nieuw zijn natuurlijk. Al jaren leven werkende vrouwen in de tweestrijd tussen betaald werk en zorg thuis (kinderen en ouders). Ook n.a.v. dit onderzoek wordt aangegeven dat een financiële impuls om de kinderopvang goedkoper te maken geen oplossing is, zolang “wij” het zielig vinden wanneer kinderen meer dan 3 dagen naar de kinderopvang worden gebracht. Niks nieuws dus eigenlijk.
Gaan we de doelstelling halen?
Ik zelf ben nog van de tijd dat, toen ik vertelde dat ik 20 uur bleef werken na de geboorte van mijn oudste dochter, ik bestempeld werd als een zeer slechte moeder (destijds was gemiddeld 12 uur per week werken voor de moeder “de norm”). Ik stopte m’n kind weg… werd er gezegd. M’n oudste dochter is net 20 jaar geworden. Nu lees ik dat het gemiddelde 27 uur per week is voor een werkende moeder. In 20 jaar tijd een winst van ruim 10 uur per week, een gemiddelde van 0,75 uur per jaar. Als de lijn zich doorzet zou – heel zwart/wit gezegd – de doelstelling van +4 uur in 2022 (4 uur in 4 jaar) net niet gehaald worden. Maar goed, laten we positief denken… We halen het wel!
Wat moeten we veranderen?
Wat moet er daarvoor veranderen? De kosten van de kinderopvang zijn gestegen in de afgelopen 20 jaar, net als het aantal opvangplekken. Simpel bekeken kun je dus zeggen dat deze kosten “ons” niet direct belemmeren te werken in een betaalde functie. De mening van de maatschappij over kinderopvang en werkende moeders is dan wel iets genormaliseerd, echter wordt het blijkbaar nog steeds zielig gevonden wanneer kinderen meer dan 3 dagen naar de opvang gaan. “Iets” zorgt er voor dat in onze maatschappij de vrouw als vanzelf de zorgtaak op zich neemt en dus maar minder gaat werken zodat ze thuis is voor de kinderen. De gevolgen voor carrière mogelijkheden en financiële zelfstandigheid zijn bekend en wil ik hier niet aanhalen. Ik ben wel nieuwsgierig naar wat dat “iets” is. Natuurlijk heb ik zo mijn eigen ervaringen en visie daarop. Maar ik ben erg benieuwd naar die van jullie. Wie praat mee?